چتربازی و سقوط آزاد در شبیه ساز چه تفاوت هایی با نمونه واقعی‌اش دارد؟

صنعت چتر بازی یا همان اسکای دایونگ در محیط بسته در حال گسترش در سراسر دنیاست. تونل های عمودی باد این توانایی را به ما داده اند که چتر بازی را بدون نیاز به پریدن از هواپیما شبیه سازی کنیم. چتربازان به خاطر ارتباط نزدیکی که با این ورزش دارند این مفهوم را به خوبی درک می کنند. با این وجود هنوز هم برای بسیاری از مردم، مفهوم پرواز در یک تونل باد امری عجیب و قابل توجه می باشد.

چتر بازی در محیط بسته چه تفاوت‌هایی با چتر بازی در آسمان دارد؟  به زبان ساده، چتر بازی در محیط بسته، در واقع بخش سقوط آزاد اسکای دایوینگ را شبیه سازی می کند. شرکت کنندگان یاد می گیرند که بدن خود را در ستونی از هوا قرار بدهند. بین دو ورزش چتر بازی سنتی و چتر بازی در محیط بسته شباهت ها و تفاوت هایی وجود دارد. در این مقاله شما را با این تفاوت ها و شباهت ها آشنا خواهید شد.

شباهت ها:

آیا تجربه پرواز در تونل باد احساسی واقعی است؟ “این پرسش معمولا زمانی مطرح می شود که پرواز کننده ها در مورد چتر بازی در محیط بسته تحقیق می کنند. پاسخ این سوال هم بله است و هم خیر، یعنی، چتر بازی در محیط بسته احساسی است شبیه به حس سقوط آزاد واقعی . با این حال تجربه هیجان پریدن از هواپیما بدون انجام واقعی آن عملا امکان پذیر نیست! قسمت سقوط آزاد یک چتربازی معمولی بین ۴۵ تا ۶۰ ثانیه طول می کشد، شبیه سازان چتر بازی راهی را برای تجربه ی همین حس و بدون محدودیت زمانی در محیط داخلی ایجاد کرده اند. درست همانند چتر بازی در آسمان، تجهیزات داخلی سرعت باد بالایی را تولید می کنند که به شرکت کنندگان اجازه می دهد تا به طور کاملا ایمن در ستونی از هوا پرواز کنند.

تفاوت ها:

ارتفاع: چتر بازان سنتی، معمولا از یک هواپیما با ارتفاع ۱۰ تا ۱۳ هزار “پا” خارج می شوند، که چتر بازی در فضای بسته این ارتفاع را حذف می کند. در هنگام انجام چتر بازی در فضای بسته، شرکت کنندگان به سادگی می توانند وارد جریان باد شوند، برای این کار کافیست که اسکای دایور از  دری را که در کنار محفطه باد قرار دارد باز کند و به دنبال آن وارد جریان باد شود.

کانوپی: تفاوت دیگر این دو ورزش این است که، تونل های باد قسمت کانوپی(قسمت پارچه ای چتر نجات) را در طی یک فعالیت چتر بازی ارائه نمی کنند. در حالی که چتر بازی در فضای آزاد شامل یک کانوپی برای رسیدن به زمین می باشد.

همانطور که شما در دنیای اسکای دایوینگ تجربه کرده اید، شما کنترل های مختلف کانوپی و نیز مانور دادن را یاد می گیرید. در مقابل، شبیه سازان اسکای دایونیگ تنها بر جنبه های پرواز این فعالیت تمرکز دارند.

آب و هوا: چتر بازی به شدت به آب و هوا بستگی دارد. به این صورت که سایت های انجام این ورزش از قوانین آب و هوایی مشخصی پیروی می کنند. مانند: باد، ابرها، درجه حرارت که این شرایط می توانند انجام یک چتر بازی را لغو کرده و یا به عقب بیاندازند، این زمان از یک تا چند روز متغیر است، برعکس، در  چتر بازی در محیط بسته شما هیچگاه با چنین وضعیتی روبه رو نخواهید شد.

سن: امکانات داخل ساختمان تقریبا برای تمام سنین مناسب است. برای انجام ورزش اسکای دایوینگ یا همان  چتر بازی، در ایالات متحده هر شرکت کننده باید حداقل ۱۸ سال سن داشته باشد، این درحالی است که در کشور های دیگر افراد با ۱۵ سال سن هم می توانند این فعالیت مهیج را تجربه کنند.

بیشتر بخوانید: ۶ مورد از مهیج ترین مقاصد برای پرواز با پاراگلایدر

پرسش: آیا در تونل باد هم با کمک مربی پرواز می کنیم؟

برای تجربه ی چتربازی در فضای آزاد برای بار نخست حتما باید به همراه یک مربی این کار انجام شود . به این معنا که مربی مهار خود را به هنر جو وصل می کند. در حین سقوط آزاد، هنرجو در قسمت زیر مربی قرار دارند، و در نتیجه بیشتر کار های پرواز را مربی برعهده دارد. چتر بازی در محیط بسته نیاز به پرواز های پشت هم (تندم اسکای دایوینگ) را از بین می برد. به طوری که حتی مبتدی ترین افراد هم می توانند چگونگی پرواز را در آن تجربه کنند. حتی اگر تا قبل از این تجربه پریدن از هواپیما را دارید، پریدن در محیط بسته بر خلاف بقیه است. این که یاد بگیرید چگونه بدن خود را پرواز دهید بسیار چالش برانگیز خواهد بود.

چتر بازی در محیط داخلی تحت تاثیر چتر بازی سنتی قرار دارد

چتر بازی در فضای بسته تغییراتی را در ورزش چتر بازی(در فضای باز) ایجاد کرده است. همانطور که در بالا اشاره شد، سقوط آزاد سنتی در هر نقطه از ۴۵ تا ۶۰ ثانیه طول می کشد ( که این عدد میتواند بسته به ارتفاعی که در آن چتربازان خارج می شوند و نیز جهت گیری مناسب بدن انتخاب شده است افزایش و یا کاهش پیدا کند). تونل های باد اکنون به چتربازان این امکان را می دهند تا بر روی مهارت های پرواز خود در یک منطقه کوچک و برای دوره های زمانی طولانی تر تمرکز کنند. در گذشته که برای پریدن به صده ها و یا هزاران پرش نیاز بود تا تجربه کافی به دست بیاید، اما امروزه در کسری زمان از زمان آموخته می شود.

چتربازان دیگر به فواصل زمانی کوتاهی مانند: ۶۰ ثانیه محدود نمی شوند، بلکه آنها قادر هستند تا در مدت زمان های طولانی تر ۱۰ دقیقه، ۳۰ دقیقه و یا حتی ساعت ها در روز پرواز کنند.

چتر بازی در محیط بسته به عنوان یک ورزش:

این ورزش از اهمیت بالایی برخوردار است. شما می توانید یاد بگیرید که چگونه بدون اینکه حتی پای خود را از هواپیما بیرون بگذارید به یک چتر باز ماهر و با استعداد تبدیل شوید. مسابقات به چتر بازان داخلی این امکان را می دهد تا مهارت ها و استعداد های خود را در برابر تعداد زیادی از چتر بازان دیگر از سراسر جهان به نمایش بگذارند. از آنجایی که مبحث سن و سال مطرح نیست، بچه ها از هر سنی می توانند به سرعت به چتربازان با استعدادی تبدیل شوند، که این امر آینده این ورزش را روشن می کند.

در حالی که تفاوت های بسیاری بین دو ورزش وجود دارد، هر دوی آنها به هم شبیه هستند، به این معنا که هر دوی آنها آزادی پرواز را به اشتراک می گذارند. شاید پریدن از هواپیما برای شما دشوار است و به دنبال جایگزینی برای آن هستید. شاید شما فردی هستید که به دنبال رشد و توسعه خود در این ورزش است. و شاید شما هر دوی این ورزش ها را به دلایل مختلفی دوست دارید. هر کدام که باشد، چتر بازی در محیط بسته، در های دنیایی جدید را به سوی علاقه مندان به پرواز از سراسر دنیا باز کرده است.

آماده پرواز هستید؟